Przejdź do treści
Wyznaczanie stałej Stefana-Boltzmanna za pomocą pirometru
Informacje do doświadczenia
- Numer stanowiska w pracowni: 327 (sala 221).
- Doświadczenie wykonać na podstawie opisu zawartego w skrypcie [1].
- Powierzchnia włókna żarówki S = 10-5 m2.
Przebieg doświadczenia
- Do obwodu zawierającego regulowane źródło prądu, woltomierz oraz amperomierz dołączyć badaną żarówkę.
- Zmieniając napięcie żarówki doprowadzić do słabego czerwonego świecenia. Dokonać pomiaru napięcia U oraz natężenia prądu I. Zanotować dokładności pomiarów.
- Znaleźć w pirometrze ostry obrazu spirali badanej żarówki (obracając obiektywem). Ustawić ostry obraz włókna żarówki pirometru (obracając okularem).
- Uruchomić filtr czerwony.
- Włączyć pirometr. Obracając pokrętłem opornika, uzyskać jednakową jasność obu źródeł promieniowania. Spisać temperaturę ze skali (jest to temperatura czarna).
- Wykonać serię próbną: dla pierwszego ustawienia wykonać trzy pomiary temperatury. Określić czy jest konieczne zwiększenie serii pomiarowej.
- Wykorzystując dostępny na stanowisku pomiarowym nomogram wyznaczyć temperaturę rzeczywistą (T) włókna żarówki.
- Pomiary powtórzyć dla różnych temperatur. W przypadku osiągnięcia końca zakresu skali pirometru, uruchomić filtr szary i spisywać wartości z drugiego zakresu skali.
Opracowanie wyników
- Zmierzyć temperaturę w laboratorium T0.
- Wyznaczyć stałą Stefana-Boltznanna (w obliczeniach temperatura musi być wyrażona w Kelwinach).
- Wyznaczyć średnią wartość stałej Stefana-Boltzmanna, określić jej niepewność.
- Przedstawić ostateczne wyniki doświadczenia (odpowiednio zaokrąglone).
- Zapisać wnioski.